''Ούτε ο ίδιος ο Αριστοτέλης δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει τόσο καλά τις ιδέες του'',είπε ο καθηγητής του Γρηγορίου κατά την διάρκεια της γραπτής εξέτασης του μαθήματος με θέμα τον Αριστοτέλη.
Έχοντας γονείς βαθιά πνευματικούς και ευσεβείς,που από νωρίς οδήγησαν τον Γρηγόριο σε επαφή με πνευματικούς πατέρες,η πορεία του ήταν προδιαγεγραμένη.Απέρριψε τα κοσμικά μεγαλεία που του έταζε η ζωή μέσα στο παλάτι όπως και την κοσμική παιδεία και φιλοσοφία.Για εκείνον,ο δρόμος της ζωής ήταν διαφορετικός.Ήταν ο δρόμος του Θεού.Ήρθε σε επαφή με ησυχαστές μοναχούς και κατέφυγε στην ασκητική ζωή γιατί πίστευε πως μόνο μέσω αυτής μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με τον Θεό και όχι μέσα από φιλοσοφικούς στοχασμούς και ηθικές ανησυχίες.Με τους μοναχούς βρισκόταν μόνο το Σάββατο και την Κυριακή συμμετέχοντας στη Θεία Λειτουργία και διδάσκοντας ενώ για ένα σύντομο διάστημα υπήρξε ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου.
Φυσικά το κλίμα στους θεολογικούς και φιλοσοφικούς κύκλους ήταν αρκετά διαφορετικό από τις απόψεις του Γρηγορίου.Όπως και την εποχή του Συμεών του Νέου Θεολόγου,οι θεολογικοί κύκλοι απέρριπταν πανηγυρικά κάθε ανθρώπινη επαφή με το θείο.Θεωρούσαν πως ο Θεός είναι ακατάληπτος και απερινόητος (χωρίς να κάνουν την διάκριση μεταξύ ουσίας και ενέργειας του Θεού).Όταν λοιπόν ο Βαρλαάμ,ένας λόγιος μοναχός από την Καλαβρία,έμαθε για τις μεθόδους των ησυχαστών μοναχών που έφθαναν κοντά στον Θεό,ξεκίνησε έναν λυσσαλέο πόλεμο εναντίον τους.Εκείνος που κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γρηγόριο.Μέσα σ'ένα κλίμα εσωτερικής αστάθειας της αυτοκρατορίας,ο Παλαμάς κατάφερε να αντιμετωπίσει τις κακοδοξίες του Βαρλαάμ έχοντας συγγράψει πλήθος έργων που σώζονται μέχρι σήμερα.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,ακολουθώντας την...''παράδοση'' εκείνων που αφιέρωσαν την ζωή τους στην Ορθοδοξία,κατέληξε αρκετές φορές στην εξορία αφού τον μίσησαν και τον διέβαλαν (πράγμα που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα αρκετοί ''θεολόγοι'' στην Δύση).Στάθηκε μέχρι το τέλος πολεμώντας αυτή την φορά από τον επισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης.Χαρακτήρας γεμάτος αγάπη με υψηλό πνευματικό φρόνημα,ταπεινός και ήρεμος που γινόταν λιοντάρι όταν επρόκειτο να υπερασπιστεί την ορθή δόξα προς την Αγία Τριάδα.Το έργο του,τεράστιας πνευματικής βαρύτητας για ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο (ιδιατέρως για τον Ορθόδοξο) αποτελεί όχι μια έωλη θεολογική πραγματεία αλλά ένας καρπός που ήρθε μέσα από την άσκηση,την προσευχή και την πνευματική ζωή εξ'ολοκλήρου δείχνοντας για μια ακόμη φορά πως η ορθόδοξη ζωή δεν είναι ένα κενό γράμμα αλλά ένα αιώνιο προσκλητήριο σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να γνωρίσει τον Θεό με όλη του την καρδιά.
Το κείμενο που παρατίθεται είναι ο Αγιορείτικος Τόμος (είναι κάπως δυσνόητο αλλά αξίζει να το διαβάσετε και να το μελετήσετε όπως και όλο το έργο του Αγίου),μια απάντηση στις ανοησίες του Βαρλαάμ που στηρίζεται στην πατερική παράδοση και στην Αγία Γραφή και φέρει τις υπογραφές των ηγουμένων όλων των μονών του Αγίου Όρους.Από τις τοπικές συνόδους της Κωνσταντινούπολης ανακηρύχθηκε αναπόσπαστο κομμάτι του ορθοδόξου δόγματος και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς διακηρύχθηκε ως αυτό που ήταν (και είναι μέχρι σήμερα) στις καρδιές όλων των Ορθοδόξων:ένας Άγιος που ακολουθώντας την παράδοση και την αγάπη του Χριστού,διέλυσε κάθε εμπόδιο που μπαίνει μπροστά στους πνευματικούς αγώνες των πιστών δίνοντάς σε όλους εμάς ένα μόνιμο και αδιάσειστο θεμέλιο λίθο και σημείο αναφοράς στην πορεία για την Βασιλεία των Ουρανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου